Verklaring afbeeldingen in bovenstaande header.
In de header hierboven verschijnen elke keer ogen die kijken naar, vaak gebruik ik hiervoor foto 's van voor mij bekende mensen. Dit jaar 2017 heb in Arles (Frankrijk) het museum " Fondation Vincent van Gogh " bezocht uiteraard de schilderijen van Van Gogh bekeken maar toen werd ik getroffen door een groot aantal schilderijen van Alice Neel geboren in 1900 en overleden in 1984 een figuratieve schilderes (een mengeling van realisme en expressionisme) ik heb hier dan ook veel foto's van gemaakt, en ja die ogen, uitermate geschikt om te gebruiken in mijn header voor de kunstmaand Ameland "Tweede Natuur " Ik zal een verwijzing zetten bij de links naar meer informatie over haar, Verder hoop ik dat dit jaar mijn ogen ook verwonderd zullen kijken naar hetgeen er dit jaar weer geboden wordt gedurende de Kunstmaand Ameland 2017.
Onderstaande tekst © Kunstmaand Ameland 2017
Thema, leidraad, richtlijn... Bij de aanstelling van artistiek leider Gitte Brugman (januari 2017) was de inschrijving voor Kunstmaand Ameland 2017 al gesloten. Toch wilde ze een houvast hebben waarop ze de selectie voor dit jaar kon baseren. Dat hoefde misschien niet voor alle deelnemers te gelden, maar toch wel voor een groot deel. Omdat er veel kunstenaars zijn die zich laten inspireren door de natuur, was het logisch een thema in die hoek te kiezen. Velen beelden de natuur uit, schilderen landschappen of fotograferen onder water bijvoorbeeld. Sommigen gebruiken natuurlijk materialen, of verwerken dat op een of andere manier. Anderen hergebruiken spullen, die daarmee een tweede leven krijgen. Ook een soort tweede natuur. Door de toevoeging ‘Tweede’ gaf de selectiecommissie zichzelf nog wat extra speelruimte. Welke diepere lagen heeft de maker in zijn kunstwerk verstopt? Gaat het bijvoorbeeld om een groter probleem, een persoonlijk verhaal of om dat van een ander? Kortom, Tweede Natuur is een fijn, breed thema waar de Kunstmaand mee uit de voeten kan.
Einde officiele tekst Kunstmaand Ameland.
Ameland, november 2017,
Vanaf heden, het is nu 8 november, en ga ik weer als vanouds een beeldverslag plaatsen van de kunstmaand Ameland "Tweede Natuur" 2017. Ik realiseer mij dat het een beperkt verslag in foto's is. Ik hoop echter wel dat het voor velen een aanleiding zal zijn om eens de diverse websites te bezoeken, van de deelnemende kunstenaars.
Er zijn eenvoudige sites (daardoor echter niet minder mooi) en in mijn ogen qua vormgeving hele mooie ( en nee ik ga geen oordeel vellen hierover ).
Ik zou zeggen geniet, ik heb in elk geval weer genoten en ben ook menigmaal intens geroerd geraakt door hetgeen ik gezien, gehoord en gelezen heb.
Albert van 't Slot
Hieronder staan de links naar de diverse kunstenaars of bedrijven waarvan foto's zijn opgenomen. De vermelde namen in rood zonder onderstreping hebben geen persoonlijke website of zijn mij niet bekend (ook niet na zoeken op het www ). De namen in blauw en onderstreept kunt u aanklikken voor de website van de kunstenaar.
Na uw bezoek aan de website van de kunstenaar, kunt u door middel van de pijlknop (linksboven) aanklikken om terug te keren naar mijn website.
Kristina Aas Amelander Amateur Kunstenaars Karin Bablok Tom Beijl Riet Bakker Marjo van den Bekerom Felicia Björklund Saskia Boelsums Lida Boonstra Eva Brandt Lot Brandt Victoria Brännström Clemens Briels Marielle Buckinx Daniëlle Celie NFF Nieuwe Competitie Emiliana Cordaro Willy van der Duyn Helena Marika Ekenger Hendrik Elings Hans Emmelkamp Jan Epping Ina Fekken Anna Greidanus Julia Gubitz Margreet Halma Manja Hazenberg Gitte Helle Heidi Hentze Maaike Hogerhuis Lies Holthinrichs Peer Holthuizen Houtdraaierscollectief Gerard Höweler Lies van Huet Rudi Huisman Hennie van den Hurk Hanna Järlehed Jan Järlehed Jan Johansen Jan Enno de Jong Bas Jongerius Marco Käller Hannie Kamstra Rob van der Kleij Kosta Boda Frank Kraaijeveld Corine Kroezen Cobi Leentjes Claudia van de Leur Leentje Linders Kerstin Lindström Herman van der Made Jette Mellgren Bastiaan Meijer Els Mondt Jet Mous Vivièn Nieuwenweg Nies Nijland Pol Maaike Nijlunsing Heine Noordstra Caravan Obscura Paul Parren Caroline Peeters Ria Penthum Mara Piccione Karina Presttun Jens Reichert Chris Ruhe Carla Rump Auk Russchen Maria Sandstig Piep van Sante Gea Schenk Jantina Scheltema Agneta Segerfelt Greger Ståhlgren Timo de Smet Marja Steinmetz Kristin Stobbink Hannah Streefkerk ToyismStudio Jan Swart Bea van Twillert Maria Uleander Ingeborg Vandamme Cees Vegh Baukje Venema Peter Vial Dick Visser Piet Warffemius Ria Westerhuis Ada van Wonderen Paulien Worp Janine van Zeeland Nederlandse Vereniging van Zeeschilders May-Britt Zelmer Olsen Laura Zwaneveld Wim Zwijsen
Deze (onderstaande tekst) is geschreven door Hendrik Elings en zou eerst gelezen moeten worden voordat u de foto's bekijkt. Het geeft een beeld, met welke intentie en gevoelens de schilderijen van zijn vader tot stand gekomen zijn ........
Z’n lichaam veranderde, het hemd bleef hetzelfde, maar kreeg op den duur een andere lading; één van verval...
In mijn herinnering liep mijn vader vroeger altijd rond in een wit hemd... herinnering van een jongetje. Bij navraag bij mijn broers en zussen klopte daar niks van. Zo zie je maar weer, niks zo verraderlijk en misleidend als een herinnering. Maar dat doet niets af aan de kracht en impact van die herinnering, en is ie voor mij zo echt en waar als het maar kan. Deze beelden van mijn vader in een wit hemd is het uitgangspunt geweest om schilderijen van hem te gaan maken in dat witte hemd. Ik ben daar zo ongeveer vijf jaar geleden mee begonnen. Die herinnering aan mijn vader, groot, sterk, gespierd, in dat hemd, leek me een mooi beeld. Tevens weerloos, kwetsbaar en naakt... door dat zelfde hemd. Al die jaren ben ik hem blijven schilderen. Hij werd ouder en zijn lichaam kreeg het uiterlijk die bij het ouder worden hoort... brozer, krommer, magerder. Maar altijd dat witte hemd die trouw de contouren van dat verouderde lijf bleef volgen. Z’n lichaam veranderde, het hemd bleef hetzelfde, maar kreeg op den duur een andere lading; één van verval...van vervlogen dagen. En van aftakeling. Zeker toen mijn vader ziek werd, Alzheimer. Niet alleen werd zijn lichaam nog brozer, ook zijn geest liet het afweten. Waar de herinnering voor mij een bron was geweest voor inspiratie, voor schilderijen, werd het voor hem een kwelling; door het verdwijnen ervan. Maar ook in die periode van treurnis, "’t wegglijden" van mijn vader, ben ik hem blijven schilderen in dat witte hemd. Tot zijn laatste zucht aan toe. 18 oktober 2009.
Al snel kwam het idee om het gegeven van het hemd te gebruiken als kapstok om mijn broers en zussen te gaan interviewen...in het witte hemd van mijn vader. Hoewel, interviewen... gewoon wat kletsen over hem. Leuke, minder leuke dingen, die in ons boven kwamen tijdens die gesprekken. Deze gesprekken werden tevens gefilmd voor een documentaire. Het leek me een mooi beeld: de kinderen van mijn vader zijn witte hemd te laten aantrekken en hen ook zo te portretteren. Voor hen ook enigszins emotioneel... kwetsbaar en naakt. Dat mijn, en hun vader altijd gedragen had. Tot in zijn sterfbed aan toe. Mooi om te zien was dat het hemd ook nu weer, uiteraard, de contouren van de lichamen volgden. Slobberend bij mijn oudste zus, strak en nauwsluitend bij één van mijn broers. Mijn vader is weg, verdwenen in zichzelf. Het hemd is gebleven en is me dierbaar. Het houdt de herinneringen aan wie mij lief was levend. Hait.
Ik hoop dat de schilderijen, de documentaire en het boek herkenning oproept. Zoals iedereen een vader heeft, of heeft gehad met dezelfde anekdotes, dezelfde herinneringen, hetzelfde gemis. Voor mij is dit project een ode aan mijn vader..., aan alle vaders.
Hendrik Elings, 2016
